Een jaar later...

We zijn alweer een jaar in Nederland en wat zijn er toch een hoop bergen verzet in 2017!
Ik neem jullie even mee terug naar eind Februari vorig jaar. Container werd ingepakt, inclusief grafkruizen van de Nederlandse Oorlogsgravenstichting -die nu een mooi plekje hebben gekregen op de erevelden in Loenen-. Grootse paniek bij ons personeel, geesten meenemen naar Nederland, dat is vragen om problemen.
Laatste papieren voor Vino werden in orde gemaakt, haar chip werd ingelezen door de douane en er moest geoefend gaan worden met zitten in een kooitje.

Afscheidsfeestje inclusief een paar bommetjes van gasten met kleren aan in het zwembad, zoals de Buijs feestjes befaamd. Ook de kinderen kregen op school een leuk afscheidsfeestje met klassendisco, tshirts met eigen naam en een sura (haai) en baya (krokodil) –de iconen van Surabaya- er op afgebeeld en een fotoboek met allerlei leuke foto’s en bijschriften van klasgenoten. Mooie herinnering.
Vervolgens een weekend naar Malang voor een laatste ceremonie in de Al Hikam Pesantren –moslim boarding school-. Ook onze Franse vrienden hadden een weekendje Malang gepland, dus bleven we nog even gezellig hangen voor een gezamenlijke lunch in het mooie Tugu hotel.
Tijd voor aftellen was er niet echt want bij thuiskomst was het tijd voor de 75-jarige herdenking van de slag in de Javazee. Interessante lezingen, veel delegaties uit Nederland en een dinner in het voormalig oranjehotel waar ik verantwoordelijk was voor de organisatie. Een aantal gasten wilden graag wat meer van Surabaya zien en zo kwam het dat ik de laatste dag van onze uitzending een rondleiding door Surabaya aan het geven was, daarna moe maar voldaan in het vliegtuig.

Op 2 maart weer definitief terug in Nederland, even drie dagen acclimatiseren bij mijn ouders en daarna door naar een vakantiehuisje in Dordrecht waar we voor een periode van drie maanden verbleven. Toen het weer beter werd hebben we nog een maand op de boot van mijn ouders gewoond in de haven van Barendrecht, ideaal. Kinderen al meteen naar hun nieuwe school. Een betere tijd om terug te komen konden we niet wensen, sportdag, koningspelen, avondvierdaagse, verjaardagspartijen en eindeloos veel speelafspraakjes, de jongens hadden al snel hun draai gevonden.
Ondertussen zijn Tijs –terwijl hij zich inwerkt in zijn nieuwe functie- en ik samen met de aannemer volop aan de slag in ons nieuwe huis om de klus geklaard te krijgen. Van bejaardenbungalow, zoals Tijs het huis noemde toen we het voor het eerst op funda zagen, tot een moderne woning op een fantastisch plekje aan de rivier het Waaltje.
Taeke haalt binnen de korste keren zijn zwemdiploma A , gevolgd door zijn diploma B en heeft sinds kort ook zijn diploma C in de pocket. Sverre heeft inmiddels ook zijn diploma A en diploma B en nu “genieten” we van de allerlaatste maal aan de badrand zitten voor het diploma C, daarna gaan de vlaggen uit.

In April naar Geneve gevlogen voor een weekendje meet and greet met Sophie, Michiel, Bri en Will. Aanleiding was het feit dat Will zich had aangemeld voor de marathon van Geneve. En ach, dan konden wij niet achter blijven, dus liepen wij op zaterdagavond de 10 km van Geneve en de volgende dag waren we het supportersteam van Will.
Tram, bus, met z’n drieen klem op de achterbank van een taxi, rennend....alles om tussentijds onze vlaggen en toeter te laten wapperen cq te laten horen langs het parcourse, een hilarisch tafereel. Vervolgens laatste paar kilometer een sprintje met Will getrokken die er een beetje doorzat om uiteindelijk de champagne te laten knallen bij de finishlijn als afsluiting van een briljant weekend.

Ondertussen hard aan de slag gegaan bij Sail Den Helder 2017. Samenwerken met Provincie, Gemeente, belangengroepen, bedrijven en de Koninklijke Marine om een viertal supergeslaagde evenementen neer te zetten, wat een ervaring.
Op mijn verjaardag en laatste dag van Sail kregen we een telefoontje van de aannemer dat het warm water in huis het deed en savonds sliepen we dan ook op matrassen in ons nieuwe huis en kon de container definitief uitgepakt worden.

De zomer werd een groot festijn van vrienden en familie ontmoeten om te beginnen met een heerlijke week bij Telita en Anders uit Surabaya in hun vakantiehuis op het Deense waddeneiland Fano.
Luuk ging deze week voor het eerst op zeilkamp in Balk en heeft sindsdien de smaak flink te pakken.
Daarna twee weken met drie zeilboten (plus een optimist), 6 volwassenen, 7 kinderen en een superdosis humor de Grevelingen onveilig gemaakt. Met Concert at Sea, een familiedag, housewarming en veel gezellige bezoekjes de zomer afgesloten.

In September onze eerste tiener, Luuk, in ons midden mogen begroeten, waar blijft de tijd.
De herfstvakantie werd English style. Onze beste vrienden uit Surabaya zijn iets na ons naar Colchester uitgezonden, plaatsje net iets boven Londen. Samen met de kinderen de nachtferrie naar Harwich genomen om vervolgens om acht uur smorgens aan het ontbijt te zitten bij de gang, alsof we elkaar gisteren nog gezien hadden, heerlijk. Inmiddels met Pasen een gezellige meet and greet aan deze kant van het kanaal gedaan.

In Oktober mocht ik nog een keer mijn kunstjes vertonen in Surabaya voor de laatste overdrachtsceremonie van PKR 2. Hard werken, veel vrienden zien, tripje op en neer naar Singapore, fantastische afsluiting van onze vier jaar in Indonesie.

Zoals jullie merken zijn we weer helemaal ingeburgerd in het Nederlandse leventje met een prachtige herinnering en een waanzinnige ervaring rijker.
Leuk dat jullie ons gevolgd hebben tijdens ons avontuur naar Indonesie en bedankt voor alle leuke reacties, post, en gezellige bezoekjes.
Sampai jumpa lagi!